Tijdelijke vs chronische eenzaamheid
Eenzaamheid kan tijdelijk of chronisch zijn. Tijdelijke eenzaamheid kan optreden wanneer je door een fase van verandering gaat. Je omstandigheden veranderen en deze veranderingen voeden tijdelijke gevoelens van eenzaamheid. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren in het geval van:
- relatiebreuk
- verhuizing naar een nieuwe stad of een ander land
- verlies van een geliefde
- verandering van school of baan
Veel mensen voelen zich door dergelijke veranderingen van tijd tot tijd eenzaam. Volgens psycholoog Guy Winch ervaart 40 procent van de mensen op enig moment in hun leven tijdelijke gevoelens van eenzaamheid. En in omstandigheden zoals hierboven vermeld, is het volkomen normaal om je een tijdje eenzaam te voelen. In feite zou het zorgwekkender zijn als je dat niet deed.
Nu is het tijdelijk ervaren van eenzaamheid onaangenaam, maar je komt er wel overheen. Het goede nieuws is dat dit soort eenzaamheid verdwijnt. Je ontmoet mensen in je nieuwe stad of land, ontmoet een nieuwe geliefde of leert je nieuwe collega’s kennen.
Chronische eenzaamheid daarentegen is het type dat blijft hangen, soms jarenlang, soms levenslang. Als je je vaak, of bijna altijd, eenzaam voelt, dan heb je last van chronische eenzaamheid. En dat is een ander verhaal.
Chronische eenzaamheid beïnvloedt je identiteit, beïnvloedt je hele leven en kan zelfs een existentieel probleem worden.
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer twintig procent van de mensen “zich voldoende geïsoleerd voelt om een belangrijke bron van ongeluk in hun leven te zijn.” Naar schatting de helft van hen (een op de tien mensen) voelt zich permanent ernstig eenzaam.
Dat soort eenzaamheid, zegt eenzaamheidsexpert Olivia Laing, “raakt de kern van wat we waarderen en wat we nodig hebben.” Chronische eenzaamheid tast je identiteit aan, beïnvloedt je hele leven en kan zelfs een existentieel probleem worden.